Strokeplay Clubklampioenschappen Winnaarsverslag

29 september 2021

Zondagochtend. De wekker gaat. De wekker heet Max en hij is 10 weken oud. Zijn grote zus slaap bij opa en oma. Wel zo handig, want papa mag er de hele dag lekker op uit. De clubkampioenschappen stonden al een tijdje met een grote rode birdie-cirkel in mijn agenda.

Het is mijn eerste jaar bij Kavel II en in de loop van het jaar begon ik stiekem al eens te denken aan vandaag. Wat zou er mogelijk zijn? Hou ik het wel vol om 36 holes te lopen? (nog nooit gedaan) Zijn de weergoden ons gunstig gestemd? Bij wie zit ik in de flight?!

Toen ik om 07.15 uur mijn golftas in de auto gooide voelde ik de eerste spetters al. Die spetters werden buien en iedereen heeft daar in de ochtend wel een klein woordje over gescholden. Terecht, want dit weer hadden we niet besteld.

Desondanks zat het sfeertje er goed in. Toch altijd spannend die eerste afslag. Voor iedereen wel. In de ochtend is er gelachen, gebaald en ik zag af en toe een fanatiek vuistje hier en daar. Niet te vergeten de gebruikelijke ‘fore’ die af en toe om je oren vloog. Voormalig maandbekerwinnares Simone en honkballegende Jaap bleken twee gezellige flightgenoten.

Persoonlijk was ik gematigd tevreden. Een 39 en 38. Maar dat was nog lang niet genoeg op dat moment, want Frenk, Nick en Ron liepen betere rondjes.

Tijdens de lunch was iedereen als snel de balans aan het opmaken en de broodnodige ballen aan het evalueren: ‘Wat had jij’? ‘Zag je mijn chip op hole 8’? ‘Ik ga echt niet meer met mijn driver afslaan’. Tijdens  het praten even snel een tosti naar binnen duwen, want de volgende 18 holes lagen te wachten.

In de middag wel een heerlijke nazomerzonnetje en iedereen was ingedeeld o.b.v. de voorgaande scores. Leuk en spannend dus. Zelf had ik eigenlijk al uit mijn hoofd gezet dat de titel nog een optie was, maar dat bleek een gouden greep. In een mix van ontspanning en vermoeidheid liep ik een stuk beter dan in de ochtend.

Flightgenoot Fred zei achteraf dat hij vaak, af en toe eens achterom keek, en zag dat de top 3 die achter ons liep wel erg vaak buiten de fairway te vinden was. Gelukkig zei hij dit niet tegen mij. Ik was ondertussen ook nog bezig om Arnold achter me te houden.

Eenmaal terug in het clubhuis begon het rekenen. Het zou toch niet.. Nou het zou toch wel! Mijn 151 slagen bleken de minste van iedereen 🙂

Bij de dames ging Emmy met de bokaal aan de haal. Op basis van stableford punten waren het liefdeskoppel Simone en Fred de grote winnaars. Die waren duidelijk op tijd naar bed gegaan de avond ervoor.

Al met al dus een prachtige golfdag! Ook middels deze weg wil ik de organisatie nog even bedanken.

Tot snel bij de vossenjacht op 9 oktober, waar Emmy en ik als vos de baan op gaan.

Danny.

Ook was er, bij de prijs uitreiking nog even hulde voor Arnold, die nog voordat Jan en Tim de prijzen gingen uitreiken, In het zonnetje gezet werd als Matchplay kampioen 2021, en nu met de echte wisselbeker.